#شراره_جمشید #shararejamshid #نثرفارسی #نثرشاعرانه

هوای بوسه ات لب سرخ شده ی متن را می کِشد . حوّاسم را می برد به گوشِ دنج صخره ی سینه ات و زیرپیراهنت باز هم و بازهم بوی یوسفم می شود . می کِشی و می کِشم . می کِشی و سایش پاها در خطوط شکسته ی نور منشور آغشتن به آلودن را به صدای نوازش تلاوت می کند .آشفته می کشم ات و می کشی ام به تعریف اینکه بوسه ی طویل در جدل چگونه ختم می شود و نفس بریده می گویم ممکن اینگونه: ...اینگونه که « نفس بریده !» و می کشی ام به بوسه ای دیگر ..بوسه ای همانگونه : نفس نفس نفس های بریده در جلالِ بوسه / بوسه اتفاق شد . اتفاق بود . بوسه در خواب زنی رنگ پریده ماجرا شد . ناخن به کمر خراشیده از یاد و خواهش یک بوسه –بوسه ای نفس بریده که صبحش آغازبارش برف شد .زیرپیراهنت که بوی یوسفم باشد چگونه مرگ توان دارد از مرگ با من بگوید ! سخت تر از مردن ، ماندن در معرض یاد بوسه ای ست که دیگر اتّفاق نمی شود ...  #شراره_جمشید