همیشه سرمایی از یأس اندامم را در بر ِ خود فرو کشیده است . و چیزی توأمان ، داغ و خون زده - سرد وُسفت گشته ازجنون ،روایت انگشتهای ماضیِ بعید قلم سرخورده ام را محصور به محدوده ای از زمان و مکان و خاطره های مرده ای که بیش از نیمه ی آنها هرگز متعلّق به من...